Produkty pochodzenia pszczelego należą do grupy najdoskonalszych, wręcz idealnych rodzajów pożywienia na naszej planecie. Uważa się je za najbardziej wartościowy rodzaj superżywności i skarbnicę skoncentrowanych składników odżywczych. Produkty pszczele to fenomenalna żywność, która pomoże nam cieszyć się zdrowiem do końca życia.
MIÓDMiód powstaje z nektaru, który pszczoły spijają z kwiatów. Jest uniwersalnym lekarstwem, środkiem słodzącym i źródłem substancji odżywczych. Przeprowadzone w Rosji na szeroką skalę badania wykazują, iż surowy, nieprzetworzony miód to największy naturalny magazyn leczniczych enzymów, które poprawiają refleks, czujność a nawet iloraz inteligencji ! Niektóre rodzaje miodu posiadają udokumentowane właściwości przeciwgrzybiczne, antybiotyczne i antywirusowe.
Udowodniono, że miód łagodzi objawy wielu chorób i dolegliwości lub całkowicie je leczy. Zaliczamy do nich (choć nie tylko): biegunkę, wrzody, infekcje, zespół drażliwego jelita, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nowotwory i infekcje wywołane przez gronkowce. Antybiotyczne właściwości miodu pozwalają mu skutecznie zwalczać bakterie wywołujące choroby i dolegliwości, takie jak: wąglik, błonica, infekcje układu moczowego i ucha, zapalenie opon mózgowych, infekcje dróg oddechowych, zapalenie zatok, zapalenie płuc, gruźlica, zakażenia wywołane ukąszeniami zwierząt, tyfus, czerwonka, ropnie, czyraki pojedyncze i gromadne, liszajec zakaźny, próchnica zębów, zakażenie połogowe, płonica, angina i cholera.
Medyczne właściwości miodu związane są z jego właściwościami antybakteryjnymi i zdolnościami zatrzymywania wilgoci. Leczenie miodem nie wykazuje żadnych skutków ubocznych. Mimo to miodu nie należy podawać dzieciom poniżej pierwszego roku życia ze względu na ryzyko zachorowania na botulizm dziecięcy.
Jeśli cierpisz na problemy związane z wysokim poziomem cukru we krwi, lub masz poważne zaburzenia zdrowotne przez co najmniej dwa, trzy miesiące unikaj produktów takich jak miód, agawa, cukier trzcinowy, syrop glukozowo-fruktozowy, syrop z trzciny cukrowej, słodziki czy cukier pod każdą postacią i dopiero wyzdrowieniu oceń czy twój stan pozwala już na spożywanie substancji słodzących.
PYŁEK PSZCZELI (PIERZGA)Pierzga to zasadowy produkt uważany przez specjalistów od żywienia za jedną z najbardziej kompleksowych substancji odżywczych obecnych w naturze.
Do zalet pyłku pszczelego można zaliczyć:
- wysoką zawartość przeciwutleniaczy, które wydłużają nasze życie dzięki neutralizowaniu wolnych rodników,
- obniżenie produkcji histaminy, neutralizując tym samym wiele rodzajów alergii,
- zawarte w pyłku niespotykane bogactwo witamin z grupy B wzmacnia naszą odporność na stres, zapewnia długowieczność, ułatwia zwalczanie trądziku, pomaga odwrócić efekty starzenia się i likwiduje zmarszczki,
- pyłek pszczeli łagodzi objawy cukrzycy typu 2 poprzez niwelowanie niedoboru minerałów i wspomaganie procesu przemiany materii,
- ponad 40 różnych badań potwierdza skuteczność terapeutyczną pierzgi i jej nieszkodliwość. Testy kliniczne wykazują, że pyłek pszczeli przyjmowany doustnie jest szybko i łatwo przyswajalny ponieważ przenika bezpośrednio z żołądka do krwiobiegu. Po 2 godzinach od spożycia pyłek jest już obecny we krwi,
- pierzga pomaga w przypadku chorób i dolegliwości takich jak: anemia, zaparcia, zapalenie okrężnicy, zapalenie zatok, astma i zapalenie oskrzeli,
- pyłek pszczeli jest źródłem 18 witamin w tym prawie wszystkich witamin z grupy B (oprócz B12) oraz C, D i E; rutyny; karotenów; leucyny/choliny; wszystkich niezbędnych aminokwasów; 14 kwasów tłuszczowych; 11 węglowodanów; kwasów nukleinowych takich jak RNA i DNA, a to nie wszystko ponieważ ciągle odkrywane są nowe składniki.
Z opublikowanego w 1945 roku raportu rosyjskiego biologa Nikołaja Cycina wynika, że miód był podstawą diety 150 latków, którzy wzięli udział w badaniu ankietowym dotyczącym ich wieku, zawodu i sposobu odżywiania. Dalsze prace instytutu badań nad długowiecznością wykazały, że osoby te spożywały nie tylko miód lecz również pierzgę i inne produkty pszczele.
MLECZKO PSZCZELE Jest to substancja złożona z pierzgi i miodu, powstaje w organizmach specjalnej grupy młodych pszczół i jest jednym z najbardziej tajemniczych typów superżywności. Mleczko pszczele powstaje w gruczole gardłowym pszczoły i to właśnie jego obecność decyduje o tym, czy z pozornie zwykłej larwy rozwinie się królowa. Spośród wszystkich typów superżywności mleczko pszczele z pewnością jest tym najbardziej intrygującym, zarówno pod względem zawartości odżywczej, jak i skuteczności.
Na przestrzeni wieków wiele kultur i tradycji z całego świata uznawało mleczko pszczele za źródło młodości i piękna. Ma ono właściwości odmładzające i regenerujące, spowalnia procesy starzenia się, utrzymuje zdrowy kolor skóry, wzmaga aktywność seksualną, łagodzi bóle związane z artretyzmem i pełni funkcję antydepresantu.
Oprócz tego ma szereg innych właściwości:
- odmładza organizm ponieważ zawiera witaminy z grupy B oraz aminokwasy, potas, magnez, wapń, cynk, żelazo i mangan. Jest też dobrym źródłem składników energetycznych,
- mleczko pszczele to drugie co do wielkości źródło kwasu pantotenowego,
- jest najbogatszym źródłem acetylocholiny, substancji istotnej dla regulacji impulsów nerwowych, która sprawia, że potrafimy logicznie myśleć (udowodniono, że mleczko pszczele pomaga osobom cierpiącym na chorobę Alzheimera),
- jest niezwykle pomocne w leczeniu zaburzeń hormonalnych i zakłóceń w pracy gruczołów, w tym również tych spowodowanych problemami natury menstruacyjnej i niedomaganiem prostaty.
Mimo przeprowadzenia wielu badań nad składem chemicznym i właściwościami farmakologicznymi mleczka pszczelego, naukowcom wciąż nie udało się do końca odkryć składu tej substancji. Natura mleczka pszczelego jest tak złożona, że pod wieloma względami wciąż pozostaje tajemnicą naukową.
PROPOLIS (KIT PSZCZELI)Gorący, zatłoczony ul to środowisko sprzyjające rozwojowi rozmaitych chorób. Miliony lat temu pszczołom udało się rozwiązać ten problem dzięki zbieraniu z pąków i kory drzew kleistej żywicy znanej pod nazwą propolis. Drzewa wydzielają tę substancję, by chronić się przed chorobami i naprawiać uszkodzenia.
Bioflawonoidy zawarte w propolisie mają silne działanie antybiotyczne, przeciwgrzybiczne i przeciwbakteryjne. Pszczoły wykorzystują tę substancję do uszczelniania ula i tworzenia korytarzy. Propolis chroni pszczoły przed bakteriami i wirusami, zaś ludzie wykorzystują go jako antybiotyk, środek antybakteryjny i przeciwgrzybiczny. W przeciwieństwie do penicyliny propolis jest produktem całkowicie naturalnym i nie wywołuje żadnych niepożądanych reakcji.
Propolis jest bogatym źródłem minerałów, aminokwasów, tłuszczów, witamin C i E, prowitaminy A oraz kompleksu witamin z grupy B. Zawiera taż obfite ilości bioflawonoidów, które regenerują i wzmacniają naczynia krwionośne i włosowate.
Naukowcom udało się ustalić, że propolis posiada wiele właściwości chemicznych, które różnią się w przypadku poszczególnych uli, konkretnego środowiska życia pszczół i pory dnia, w którym substancja ta została pobrana.
Propolis wykorzystuje się do leczenia wielu dolegliwości od artretyzmu, poprzez alergię po astmę. Wykazano nawet, że propolis skutecznie radzi sobie z MRSA, odpornymi na antybiotyki bakteriami stanowiącymi zagrożenie w wielu szpitalach.
Źródła:
David Wolfe,
Superżywność – jedzenie i medycyna przyszłościKatherine East,
Propolis: naturalny balsam leczniczy o właściwościach zwiększających odpornośćG.F. Taranow,
Dłogowieczność, pierzga i Rosja